Gece Gözlü Kadın 3(son)

şen şimdi gidiyorsun gece gözlü kadın gidiyorsun,
bakışlarım takılıyor ardına ağlıyorsun
ömrünün son günlerini demliyorsun hayatında,
günlerin gün batımı kızılında.
ufuk çizgisinde kaybediyorsun güneşini,-
batarken yavaş yavaş.
kara bulutlar sarıyor yüreğini,
gözlerinde gözyaşının bereketi,
eksik kalmış bakışların-kararıyor.
iki yana acıyorsun kollarını.
sol elinde kaybettiklerin,sağ elinde ben.
kollarında saramayacak kadarsa büyük acıların,
göğsün bom boş..
birazdan kopacak fırtınanın habercisi ağlıyorsun.
bir kasırga oluyor fırtınan,savruluyorsun
sen şimdi gidiyorsun gece gözlü kadın gidiyorsun
bakışlarım takılıyor ardıma ağlıyorsun
dur gitme..çek gözlerini gözlerimden öyle bakma
yanmış ya yürek zaten, birde sen yakma

adın artık soğuk mermer üstünde
şimşekler çakıyor iki kaşın arasından
kaşların yay kirpiklerin ok oluyor
kendi kirpiklerinin ihanetinde ölüyorsun
saplanırken yüreğine -kayboluyorsun.
bakışların boş bir duvar süsü şimdi
yaşayamadıklarını çerçeveliyorsun bakışlarında.
ölümü düşünmezken
her takvim yaprağında biri bir kısalıyor ömrün
ömrün bir mermi uzunluğunda-bitiyorsun
yaptıklarının bedelini ödüyorsun
sen artık ölüyorsun gece gözlü kadın ölüyorsun
ömrün azalıyor her sabahın akşamında-bilmiyorsun-

sen şimdi gidiyorsun gece gözlü kadın gidiyorsun
bakışlarım takılıyor ardıma ağlıyorsun
dur gitme..çek gözlerini gözlerimden öyle bakma
yanmış ya yürek zaten, birde sen yakma

gece gözlü kadın rüya gibi başlayan ama kabüs gibi bitmeye yüz tutan,
bir sürü soru işaretleriyle dolu,rengi yaşandığı yüreklerde saklı, bir
sevdanın kahramanı idi.
gece gözlü kadın hataları sevaplarıyla gitti.
hayatıda hikayeside bu şiirle bitti.