İstanbul'a karanlıklar çöktü mü
volkanlar dinip,depremler durdu mu,
başımı kaldırıp yastığımdan
aralanan penceremden gökyüzünü seyrederdim.
ne aradığımı bilmez,ne göreceğimi düşünmezdim.
o gün seni gördüm,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
sabah oluyor,uyanıyorum
gene depremler,volkanlar peşi sıra
ve gözlerimde ki sel baskınları...
Gecenin hüzünlü gizemleriyle bezenmiş bir hüzün şiiri okudum yüreğinizden.
Tebrik ediyorum duygulu yüreğinizi.
Selamlar ve saygılar.
selam sewgili şair o yıldızların parlamasının sebebi sensin baktığın için yanıyo onlar ve hep yanacaklarda taaki gözlerimizi kapayıncaya kadar
Istanbula cöken karanlik, benim sensizligimdir..
- sevgiyle genc dost..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta