Gece gelen Şiiri - Yiğit Ergün

bir gece ay tepede
ışığının izdüşümünde
bir gece
dümdüz oldu yeryüzü, o gecelik yanıldı galile
ay, ışığını düşürdü gökyüzüne
bir garip küheylan belirdi, gece üçü otuz üç geçe
otuz üç dişli bir adamdı
iniverdi bir gece oturduğum iskemleye
kalem kâğıt istedi, sarı loş bir ışık
bir de sigara
sonra her gece gelir oldu
benden öte ben oldu
ben senim dedi, ben oldu
karalamaya başladı
günışığında itiraf edemediklerimi
yumuşak karnımı deşti, erkekti
kadınlar olmaz dedi

üçü otuz üç geçe
cevabı gecede gizli bir bilmece
aya geri dönerdi sabah ezanıyla
müslümandı herhalde
ya da alarm bellemişti sabah ezanını
otuz üçüncü dişi sızlardı her gece
geceleri var olurdu sadece
hatıra yer, gözyaşı içerdi
sarf ettiğim heceleri sana borçluyum derdi
öylece, yazmaya imkân olmadığı gecelerde
kirpiklerime binerdi

ne kadar pişmanlığım varsa üstüme yuvarlayıp
yüreğimi dümdüz ederdi
kan rengiydi teni, yoktu gölgesi
yoktu sağduyusu, çoktu sövmesi
sevinmelerime ayak uydurur
sevişmelerimi şaha kaldırırdı
bendi, benden çok bana yaraşırdı
bazen aldatırdı beni, bazen başkalarının
aynalarına hapsederdi gözlerimi
sonra ana, baba, polis, jandarma

bazen susardı, kana kana içerdi kanımı
gevezeliği severdi her ne olursa
boş bir geceden bir çağ başlatabilirdi
herhangi bir geceyi otuz üç sene iktidar yapabilirdi

ay bir gece görünmedi, kırıldı otuz üçüncü diş
kayboldu hatıralar, Galile gülümsedi
son notunu gündüz gönderdi
otuz üç yıl sonra
saat üçü otuz üç geçe bir nisanda:

“İlhamını kaybettin, hayal yasak artık sana”