Gece gece 2 Şiiri - Ayhan Ulu

Gece Gece

Sen nasıl güzel bir şeysin, adını koyamadığım,
Uykularımı hunharca sana kaçırdığım…
Düşündükçe cigara üstüne cigara sardığım,
Sensiz her içimi çektiğimde ölüme bir adım daha yaklaştığım,
Sen nasıl güzel bir şeysin, adını koyamadığım...

Gece gece aklımda sadece sen,
Zihnime kazınmış silinmeyen bir resimken…
Kalbim artık sana esir düşmüşken,
Neden hâlâ rüyalarıma bile nazlı nazlı giriyorsun, söyle benle alay ederken?

Bir sokağın köşesinde bekler gibi seni,
Umutsuzca, sebepsizce, sessizce…
Her adımda sana çıkan yollara sapıyorum,
Ama seninle hiç kesişmiyor kaderin rotası, gizlice.

Bak bu gece de yine içim içime sığmıyor,
Bir yanım seni isterken, bir yanım seni unutmaya çalışıyor.
Sana yazdığım şiirler bile kararsız artık,
Bir dizesi seni överken, diğeri seni sitemle anıyor.

Dudaklarımda adın,
Kulağımda susuşun,
Gözlerimde hayalinle beklediğim sabahlar…
Kaldı geriye, senden bana kalan o sonsuz boşluklar.

Sen nasıl güzel bir şeysin, tanımını yapamadığım,
Bir yangın gibi yandığım, her kıvılcımında yok olduğum…
Sana tutunmaya çalışırken kendimden koptuğum,
Bir hayal misin, yoksa unutmam gereken bir düş mü olduğun?

Her gece aynı kabus,
Sensizlikle kıvranan saatler…
Bir sigara daha yakıyorum ve diyorum kendi kendime:
"Ah be gönül, yine ona yazılmış bir şarkıda kayboldun... yine bir hiç uğruna eriyen mısralardasın."

Sen nasıl güzel bir şeysin,
Adını koysam eksik kalıyor,
Koymasam kalbim seni kim diye özlüyor?
Bilmiyorum…
Ama yine de her gece seni yazıyor kalemim,
Ve her mısrada biraz daha sana yeniliyorum...