Gece Geç Vakitlerdeyim Şiiri - Handan Koca

Gece geç vakitlerdeyim
Pencerenin önünde
Başım kolumun üzerinde
Kılcal damarlarımsa ise sen ….
Beklemiyorum zili çalmanı.
Bütün hücrelerim seninle doluyken
Penceremde, mum ışığımda, ıslak mendilimde sen varken
Yokluğun varlığından çok gelirken.
Sana yeterince fazlayım, taşmak istemiyorum.

Yüzde doksan dokuz gelmeme ihtimalin olsa da
Kendimi avutur gibi beklemiyorum seni.
Görmemeliyim diyorum.
İtiraf ettiğimi zannettiğim ise adi bir yalan; sevmiyorum.

Gece geç vakitlerdeyim
Radyoda bir şarkı
Düşerimde yine sen…
Duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini diyor
İçim cız ediyor.
Kıyamadığım gözlerinin yüzlerce göze değdiğini bilsem de
Gözlerinin gözlerimi unutmamasını diliyorum
Gözlerim gözlerine değse
Yinede gözlerindeki ayrılık sürmesi çıkmaz mı?

Gece geç vakitlerdeyim
Gözüm tenhalarda
Seni düşlüyorum caddelerde
Bir polis sireni duyuyorum.
Onlar bir suçluyu bense seni arıyorum.
İçimdeki bu yasağı söylesem
Benim aşkımı da tutuklarlar mı bir gece yarısı.
Atarlar mı zindanlara aşkımı.
Ellerine kelepçeler taksalar, kalbimi mühürleseler de
Saklayabilirler mi hislerimi parmaklıklar ardında.
Ben bir suçlu iken
Parmak izlerim senin gözbebeklerinde kalmışken
Neden işledin bu suçu deseler,
Yinede söyler mi dudaklarım senin adını.