Gece Gamsız, Günler Kaygısız Ve Anlamsız

Bunlar aşkın elleri yumuşacık...
Usulca tutuyor ince bileklerinden
Sımsıkı sarmalıyor parmaklarından.
Ve ölümsüz aşkı koruyor tek başına
Orada sevgimize inat büyüyen,
Ve bizi çağıran, kaderin güçlü kolları bekliyor.
Büyüyor korkulu zamanlar etrafımızda
Ve ayrılık çiçek açıyor, yüreğimizde.
Boyun eğdik, çile çektik, ayrı düştük
İşte çaresizliğin sınırına terk edildik.
Sen orda yanlız, ben burda yarsız,
Gece gamsız, günler kaygısız ve anlamsız...

Alnımı soğuk camlara dayamışım, soğuk ve dumanlı camlara.
Soğuk ve dumanlı camların ötesinde seni düşünüyorum.
Ve sana benzeyen bir kız geçiyor sokaktan,
Ve sana benzeyen o kızla seni düşünüyorum.
Alabildiğine yağan yağmurla,
Gökyüzünden alçalan bulutlarla,
Sönük yıldızların, keskin bakışlarıyla seni düşünüyorum.
Sen orda yalnız, ben burda yarsız
Gece gamsız, günler kaygısız ve anlamsız...

Acı bir duman gibi doluyor hasretin gözlerime,
Ve artık yeşil bakamıyorum, dünyaya
Karardı gözlerim, sarardı rengim
Rüzgar yüklü denizler gibi kabardı göğsüm
Ve artık bakamıyoruz aynı şehrin ışıklarına,
Ve okuyamıyoruz aynı şarkıyı dudaklarımızla,
Ve başı boş sokaklarda dolaşamıyoruz ritmik adımlarımızla,
Sen olsaydın bu şehir böylemi olurdu,
Sen olsaydın ben böylemi olurdum,
Umutlarım, avuçlarımda yeşermeyecek bahar gibi,
Tutkular yolların ayak ucunda, düşecek gibi
Yıllara sığmayan bu kalp ağrısı,
Yalnızlığın ayak sesleri kulaklarımda.
Ve sen yine yoksun ufuklarda, yakınlarda.
Sen orda yalnız, ben burda yarsız,
Gece gamsız, günler kaygısız ve anlamsız...