Gece Feneri Şiiri - Evrim Evrensel

Geceyi bitirip,
Güneşe karşı güne başlamaya,
Ulaşmak için sehere...
Çırpındı gece boyu
Patlatarak flaşını Yorgun gecelere
Gece feneri...

Sevememiş geceleri, belli ki,
Aralıksız flaş çakmalarıyla...
Geceye karşı koyuyordu,
Her çakışında flaşı, karayı beyaza boyuyordu...
Yine de çaresiz kalıyordu.
Yaşamakta geceler,
Kara kara karanlıklarla sarmaş dolaş,
Gece karasının ortasında,
Çırpınıp duruyor
Gece feneri...

Yırtabilmek için karanlıklarını gecenin,
Gece boyu çırpına durdu
Gecenin kara perdesinin kara yüzüne,
Beyaz, beyaz tükürüyordu,
Flaşlarıyla Gece feneri...

Güneşe dönük yüzüyle,
Güne dost gücüyle,
Gecenin kara yüzüne,
Beyaz, beyaz tükürdü,
Yırttı kara kara perdesini,
Müthiş bir birleşik güçtü...
Güneşi çağırdı,
Ufukta tan ağardı,
Fener bağırdı,
Gece karası sindi,
Kaçacak yola indi,
Nihayet aydınlıklarda kendini görünmez kıldı
Gece feneri...