Gece Expresi Şiiri - Mehmet Damar

Bir gece expresi alır götürür beni
Umudun bittiği yerden doğduğu yere doğru
Yaşanmış ne varsa akar gider başımı dayadığım camlardan
Tutup alasım gelir seni
Üsküdar sahilinde ayaklarına vuran dalgaların avucundan

Bir gece expresi alır götürür beni,
Hiç rotar yapmadan,hiç bıkmadan
Gözlerimi kapattığım an oradayımdır
32 numara cam kenarı,
Her yandığında içinin,içtiğin su gibidir bu
Sonra gözyaşlarını görürürüm,deniz olur manzaram,
İçimi volkanlar kaplar,
Avuç avuç içesim gelir,süzülen yaşları yanaklarından,

Bir gece expresi alır götürür beni
Sonra rayların acı bağırtısıyla uyanırım uykumdan,
Ellerimi yüzüme götürdüğümde,sen kokmuştur İstanbul kokmuştur
Tutunduğumda mazime koparken umutlarım ellerimden, kanamıştır avuçlarım,
Bir gece expresi alır götürür beni
Yaşanmış ne varsa akar gider başımı dayadığım camlardan
Dur makinist dur,
Yetim kalmış çocuk gibi yalvarırım ağlayarak
Dur makinist dur,
Ben kalayım sen git bir dahada geçme bu duraktan...