Gece etütleri Şiiri - Hasan Sun

gece yatağa girince
başlarım ezberlenmiş dersleri tekrar etmeye
hayatımı sana bölerim ilkin
anlamlarımı-anlamsızlıklarımı sonra
göğsümün genişleme saatleridir bu saatler
bir Ciwan Haco sızar geceme
“gül gülamin” olursun
sigara içmek serbest bu derslerde
ciğerlerime dolarsın
taşarsın ağzımdan tavana
çok iyi motive olmuş öğrenci rolündeyim bu saatler
seni düşünmenin sınırı yok
birden Nietzche kaşlarını çatar bana
“umut kötülüklerin sonuncusudur” der
nefret ederim bu derslerde ondan

sonra “o” belirir penceremde
“özgürlüğü olmayanın aşkı olamaz” üzerine bir nutuk
o da Nietzche’nin yardakçısı
kessin!
bıyıklarıda ona benzer zaten

bir Dostoyevski gibi düşünürüm oysa ben seni
şizofren olmayı düşlerim mesela
hayalinle buluşmak için

hesaplar yaparım; zamanı geri çevirecekmiş gibi
yıkımların, yanlışların
yüzdelerini bulurum
bu eskimeyen sevda da
mutluluk olasılıklarını sonra
her şey yaşanabilir bu seanslarda
oysa kavuşma…

ölümü düşünürüm sonra
seni ölümmüşsün gibi düşünürüm
belki ölürüm…
öldüm!
bir ağıt yakıyorum kendime
ağlayanı sadece ben
en çok “kavuşma” da düğümleniyor boğazım
çıkarmışlar bu sözcüğü
yeni basım sözlüklerden

seni de öldürmeyi düşlerim bazen
bir Raskolnikov girer kanıma
kurtarır seni giyotinden

kan toplamış gözlerimle lanet okuyorum Nietzche’ye
uykuya yaslanıyorum sonra
afyonuma
ağrımı dindirmesi için
(8 ocak 2003/ Ankara)