Gece Düşünceleri Şiiri - Emine Ersin

En az saydam olan gölgemizdir ruhlarımız.

Kadının bulmacasıdır erkek; tuhaf, mutsuz,
Ve kadın erkeğin sfenksi. Belirsiz yasa!
Kimse bilmez uçurumumu benim dışımda.
Ben bile dibini gördüm mü acaba? Kuyu
Karanlıktır, en çok da yüzeye yakın yeri.
Ordadır ejderha, ruhumu kavrar, kemirir.
Tutkularımız vahşi hayvan gibi gezinir,
Alacakaranlığın sararmış renklerinde.

Herkül gibi uzun boylu, kuvvetli olsa da,
Felekle baş etse de bir gladyatör gibi,
Kıskandırsa da meydan okuyarak ölümü,
Güçlü yumruklarıyla dirense de yazgıya,
Bir kadınla karşılaştığında hemen o da,
Diz çöker önünde, hayran kalır, içi titrer
Kaderi yenen adam ruhuna yenik düşer.

Ocak kirlidir, memleket nankör, herşey yalan!
Rahip! İsa'yı düşün! Yargıç! Sokrat'ı düşün!
Adalet çarkı zar atarak dönüyor ancak.
Sırayla hepimizin elinde aynı kitap
Durmadan aynı sayfaları çeviriyoruz,
Ve ölüyoruz. Ne işe yarar hukuğunuz,
Konseyiniz, meclisiniz, senato ve divan?

Bakın işte aramızdan yükseliyor ozan,
Taşa tutuluyor, gidiyor bu lânet yerden,
Soluk bir iz kalıyor geriye bize ondan,
Gizemli dizelerin ölümsüz güzelliği.
Tanrı sayıyor onu küçümseyenler şimdi.
Bir gün başkası gelir, yine baştan başlarlar.
Ya görmezden gelirler ya çılgına dönerler,
Görkemli gök dolar karanlığıyla yazgının,
Her insan ağlayarak atar dünyaya adım
Fırtına gibi gideriz; üşümüş ve çıplak.
Çocuklar ağlar, büyükler acı çeker yazık!
Bilmemek ağlamaktır, bilmek acı çekmek.

Uykum kaçtığında ben bunları düşünerek,
Gecenin içinde uzaklaşan her adımda,
Sığınırım esen rüzgârın tanıklığına.

VICTOR HUGO (AKLIN DÖRT RÜZGARI-1881)