Gece Düşlü Kadın Şiiri - Maide Özgüç

Kadındı, gece düşlü
Gündüz gülüşlü…

Yıldızlar düşerdi göklerden saçlarına hafiften kederli.
Umutlar kayıp giderdi ellerinden deryaya…
Yakamozlar denizlere değil de
Yansırdı gönül pınarından geceye…

Işıktan taçlar giyerdi başındaki saltanat.
Saçlarına düşen yıldızlar inmezdi sabaha kadar.
Ah ne yangınları biriktirirdi kuytularda
Ulaşmazdı bir yere kalırdı karanlıkta…
Bir kadındı gülüşleri ayazlara sevdalı
Aklı herkesin aklından daha edalı…

Yüzüne düşen gölgeler değildi kederli
Hüznün avuntusunu siper ederdi geceleri
Kendi hışmında ne perçinler asılı
Her gün geceye biraz daha sevdalı
Ah! Gece kokulu kadın…
Nasıl bir hikâyeydin sen
Yüreklere kazınan?

Kendinde ettiğinde bir firar
Patlar, evrende, yansır sana, beş firar.
Ah hayat!
Ne eli bol, ne cömertsin sen böyle?
Sönmüyor kıvılcım yüreğe düşünce.
Gel al, çıkartıp savur, başa düşmüş sevdayı
Değil mi ki sevdadır
Başlara çorap örmeye meraklıdır.

Ah karanlık!
Tutma kolumdan, çekme içeri.
Bilirsin bakamam geceye
Düşerim endişeye…
Yak ışıkları kararmasın kuytular.
Gönül denizimde ne dertler sabahlar.
Ah sen enginde bir gemi
Ben olsam o geminin dümeni
Sen seyre çıksan seyrinde sadece ben olsam
Bir sakinlik yayılsa denize
Ay ışığı dolansa ellerimize.
Yıkansa kederler bizimle.
Gülüşler eşlik etse sevmeye…

Avunsak bizde durduğumuz yerde.
Sen bahar olsan, ben yine hazan koksam
Sarı yapraklardan bir köprü kursam
Her geçişimde sana varsam
Ah reçine kokulu kadın…
Lavantalar yıkandı avuçlarında
Düşler salındı saçlarında
Ne sarmaşıklar tuttu belinden
Sarılamadı kahkahalar.
Kendindin, kendine ortalığı dar eden.

Ah kadın!
Ah zamanın büyüsü
Gözün ferden dönüşü
Kuytuların çöküşü
Kadınların gülüşü
Gel…
Dal düşlere yine
Avun hadi
Bak açtı hanım eli…

7 Eylül 2013