Gece dükkanı Şiiri - Seyran Otuzow

Gece yarısı böyle oluyor,
Issız yerde yankılanıyor
Kendi iç sesin.
Dinle, işte, duyuyor musun,
Yüreğinden gürültüyle
Tren çıktı dehşet korna çalıp?
Ya da birisi uzakta dükkanını kapattı,
Geç kalmış, gönlüm daima açık.
Zavallı fenerler de elinden gelmeyeceğini yapıyor
Işığı kendilerine yetmiyor,
Gözlerime nasıl kılavuz olur?!
Sen devam et;
Gece gündüz çalışan kahve var.
İçersi sessiz, fikirler yüzünden
Bir kere bak ve durma, girsen kalıverirsin.
Ardında postane binası var, kilitli.
Bir zamanlar mektuplaşırdık, yâr kokulu.
Ivır zıvır dükkanı,
Gündüz ise patırtısı tükenmez
Beynimin donmuş noktalarına vurulup.
Gece yarısı böyle oluyor burada,
Yankılanıyor sesi, meselâ
Hey dersin – ey-ey-ey-yy
Ben dersin – sen-sen
Kim var – kimse...
Sakinlik.