Gece Dönüşü Şiiri - Hasret Sayınta

Bir hayalin içinden geçiyoruz seninle.
Her gölge de bir iz.
Gelecek miydi, geçmiş mi bilmem?
Her adımda yeniden yaşıyoruz, ezberimizdeki masalları.
Bir kabristan parçasına dönmüş cesetler,
Başsız, ayaksız… Yürüyorlar gece de.
Eti bizim etimiz, hüznü bizim hüznümüzdür.
Her şeyle, hiçbir şey arasında gezinip duruyoruz.
Bu yolculuk ki benim kalbim,
Kalbin öyle diyor.
Yollar yürüsek de çokça zaman,
Her yer yalnızlığımızın parmak izleri.
Yürüdük ölümsüz, ışıksız sabaha,
O çocukluk düşü, gerçekleşmedi bir kez daha.
Bir düşe bakıyoruz yeniden;
Bilemedik geçmişte kurutup bıraktığımızı aniden.
Bilemedik giderken umudun azaldığını.
Çekip giderken gerisini bilemedik.
Sakladıkça sararmış, sakladıkça soluğumuz tükenmiş.
‘Yazık daracık bir yerde yatıyoruz! ’
Sonsuzluğu okşadıkça yine kanıyor ellerimiz.
Bir bilinmezden geldik ve sorduk kendimize:
“Tutunacak yeri kalmadı mı dünyanın? ”