Gece devriyesi Şiiri - Tahir Altunay

Uzun gecelerin karanlığında
Ayak seslerimi dinler gezerim
Üşütür yanaklarımı soğuk yavaştan
Nefesimin buğusu karışır gider karanlığa
Ben de tek başımayım gece devriyesinde.

Aslında güzeldir sesizlik gecenin bir yarısı
Sokaklar boş,yıldızlar parlar bir taraftan
Uyku yoklarken gözlerimi ağır ağır
Bir sessizlik yoklar kulaklarımı etraftan.
Yüreğimde seni anar bir taraftan.

Gece uykulara sarılmış uyurken tenhada
Ben üşür gibiyim sanki
Ayak seslerimi dinler gezerim
Bazende eşlik eder bana bozar sessizliği
Telsizimin parazit sesi.
Sen bilmesende uykularda
Üşür bu güvenliğin nefesi
Tek başınagezerken gece devriyesi.

Bir pişmanlıktır bazen nice anılar
Aklına gelir hatırlarsın
Dünler,bu günler,yarınlar
Kendimle hesaplaşırken gece yarısı
İner yüreğime tüm pişmanlıklar
Ve her aklıma gelişte sızlar ciğerim
Yakar benliğimi ayrılıklar.
Ben gece devriyesinde tek başıma,
Uykuda şuan bütün insanlar.