Gece Deniz Kokulu Saçlı Kız

Umutsuz kör çığlıklar bu gece
Bu gece karanlığın
Bu gece benim...
Dipsiz kuyular fısıltılı
Ağaçlar sessiz nedense
Anlamsızlık ne kadar anlam taşırsa
Gece de o kadar koyu şimdi.
Gözlerinin kenarındaki ufak,
Işıltılı, tuzlu suyun süzülüşü,
Hüznün verdiği, pembe renkli yanaklara.
Ağlamaların neden?
Hep nemli midir yanakların?
Hep böyle pembe?
Buğulanmış gözlerin niye suskun?
Asırlık çınarların bilgeliği gibi.
Bırak konuşmasın ağzın,
gözlerin konuşmazken
Kör çığlıklar çılgın bu gece
Bu gece suskun gözlerin
Bu gece benim...
Varsın uyku aksın her yanımdan
kalsın yatak, bensiz, darmadağınık.
Kalsın ellerin ceplerinde
misketlerini kavramış çocuk elleri gibi sımsıkı
sıcacık...
tutmasa da olur ellerimi.
Kör çığlıklar azgın dalgalar
vursun kayalıklara köpüklenip hiddetinden.
Uzak çığlıkların yansıması deniz kokan saçların.
O yüzden mi yanakların pembe,
küsmüşlüğü gözlerinin dünyaya?
Gömdüğün en son savaş baltasının haykırışı mı
Deniz Kokan saçların?
Gece Deniz Kokulu saçlı kız
Gece Sensin
BU GECE BENİM...