Gece de (SEN) Benim Şiiri - Cüneyt Temir

Bir dalavere gecesinde dökülüyoruz meydana
Sen yenilmez silahçı ben başkaldıran asi
Bütün perdeleri sahneye yığıp
Türkuaz mavisinden sana gökkuşağı dikiyorum.
Elimde sokağın ciğerine sinen kestane kokusu,
Göğsümde siyah beyaz bir filmin biletleri var.
Şapkamdan düşüyor gece,
Alnımın ortasında geliş zamanların
Nasırlarımda ise kat ettiğin katlettiğin saatler geçiyor.
Sen ilk gölge lambasının altında oynarken saçlarınla…
Ben bütün güzergâhlarda arabaları yakıyorum…
Bir kuşun gagasından bir çiçeğin göbeğinden,
Bir bahçenin köşesinden, bir tohumun içinden
Kokun yayılıyor…
İki göğsünün arasına düşmüş ay,
Bütün vadilerinde gölge oyunları…
Ne dini kalmış nefsimin,
Ne sana masum bakan gözlerin ışığı…
Bir köprü altında,
Şehir valisinin görevini yapmadığı ışıksız bir kuytuda
Dudaklarında ölümü almak için öpüyorum…

Damarlarıma çarpıyor sözcüklerin,
İçimde isyan içimde kök salmış propagandalar.
Gözlerinden ceviz yeşilini istiyorum,
Gök mavisini, kayın gölgesini,
Gözlerinden gecenin diğer yarısını,
Kuzgun kanatları altında vaat ettiğin teni istiyorum
Topuklarının değdiği yerde dünyanın kalbini
Saçının rüzgârı vurduğu köhnede, gerçeğin ötesini
İstiyorum…
Bulut düşmeden gecemize, al eline meşaleleri
Ve gülüşün için yak bu gezegeni…

kirliyim, terliyim, çirkinim, fakirim ama sana yazacak kadar, seni yazacak kadar şairim....

09.08.2008 Cumartesi 19:23