Çimene bir gülüş düştü.
Doldurulamaz yeri!
Ve nasıl yitirecek kendilerini
Gece dansları? Matematikte mi?
Nasıl da saf sıçrayışlar ve sarmallar -
Kuşkusuz dolanırlar
Bütün dünyayı sonsuzca, büsbütün
Yoksun oturmam güzelliklerden,
Küçük nefesinin hediyesinden, ıpıslak çimenden,
Uykularının kokusundan, zambaklardan, zambaklardan.
Tenleri ilgisizdir.
Egonun soğuk kıvrımları, Güney Afrika zambağı,
Ve kendini süsleyen kaplan –
Benekler, ve sıcak yaprakların bir örtüsü.
Kuyrukluyıldızların
Geçip gidecekleri öyle bir uzayı vardır ki,
Öyle bir soğukluğu, unutkanlıkları.
Bundandır el işaretlerinin soyulması kat kat -
Sıcak ve insansı, sonra onların pembe ışıkları
Kanıyor ve soyuluyor
Cennetin siyah hafıza kaybetmeleri arasından.
Niçin verilmiş bana
Bu lambalar, bu gezegenler?
Düşer nimet misali, kar taneleri gibi
Altı köşeli, beyaz.
Dokunurlar ve erirler.
Gözlerime, dudaklarıma, saçlarıma.
Hiçbir yere.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 25.8.2007 02:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Night Dances by Sylvia Plath A smile fell in the grass. Irretrievable! And how will your night dances Lose themselves. In mathematics? Such pure leaps and spirals - Surely they travel The world forever, I shall not entirely Sit emptied of beauties, the gift Of your small breath, the drenched grass Smell of your sleeps, lilies, lilies. Their flesh bears no relation. Cold folds of ego, the calla, And the tiger, embellishing itself - Spots, and a spread of hot petals. The comets Have such a space to cross, Such coldness, forgetfulness. So your gestures flake off - Warm and human, then their pink light Bleeding and peeling Through the black amnesias of heaven. Why am I given These lamps, these planets Falling like blessings, like flakes Six sided, white On my eyes, my lips, my hair Touching and melting. Nowhere.
TÜM YORUMLAR (1)