Bir fincan kahve duruyordu masanın üzerinde,
Birkaç eski kitap...
Anlamsız cümleler gizliyordu odanın sessizliğini.
Yarım yamalak gördüğüm güzel yüzünden,
Gözlerinden alamıyordum kendimi...
Gittikçe yaklaşıyordu ruhum sana,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta