Gece Çığlığı Şiiri - Cengiz Güleç

Duygularımın ne hissettiğini bilmiyorum,
Anlatmaya çalışıyorum çaresizliğimi kelimelerle
Yalnızlığımı iliklerime kadar hissediyorum.
Unutulmuş yetim çoçuk oluveriyorum…

Ağlıyorum sokaklarda yalnız başıma,
Kimse duymuyor, anlamıyor beni,
Sanki mızrak saplanmış ruhuma…
Kimse görmüyor, kalbimdeki hançeri…

Otobüs kalkar, gece vaktinde,
Kollarımdaki kan, kalbimdeki nefret!
Bir nehir olur adeta!
Özgür kalırım bir sabah vaktinde…

Özgürlüğe uçan, kuş gibi…
Prangalarından kurtulan, köle gibi…
Bir gece vaktince uçuyorum,
Bir sabah vaktinde ölüyorum…