gece canavarı;
önce renkleri yedi...
doymadı...
sonra şekilleri yedi...
doymadı...
sonra da sesleri yedi...
yine de doymadı...
gece canavarı;
ayları yedi...
yıldızları yedi...
bu ne doymaz bir şeydi...
oysa...
gece canavarı,
güneşin bir tek üzmesine
yenildi...
gitti...
Fikret Turhan-Yalova,
01.06.2014
Kayıt Tarihi : 1.6.2014 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!