Gece Bulut Olmuştu Şiiri - Erhan Tığlı 2

Gece bulut olmuştu
Bulut özlemlerle tıka basa doymuştu
Çöp bidonlarında yoksulun biri
Tokluğunu arıyordu
Bir türlü bulamıyordu
Kimselere soramıyordu
Gelip geçenler ya dilsizdi ya da yabancıydı dilleri kimlikleri
Adam gönlündeki kadehe yalnızlığını, kimsesizliğini
Çaresizliğini koyuyor koyuyor koyuyordu
Kadeh bir türlü dolmuyordu
O,içkiyi değil, kadeh onu içiyordu
İçindeki gök ekini biçiyordu
Ha yağdı ha yağacak kar yüklü bir garip
Kaldırım taşlarını sayıyordu
Gözlerinden sevda akıyordu
Ama çamurlara bulanıyordu
Aşkla, özlemle dolup taşıyor
Karanlık kör kuyulara düşüyordu
Karlar bir türlü erimiyor
Dağlar geçit vermiyordu
Kanında damarlarında yaşattığı ırmak gözlüsü
Karlı dağların ardında çile dolduruyordu
Her rastladığına ateşiniz var mı diyordu
Aslında ateş değildi aradığı
Garipliğini dindirecek bir dost
Derdini silecek bir arkadaş arıyordu
Özlemler buz tutuyor, el ayak kayıyordu
Gurbet hançerini boğazına dayıyor
Kesiyor kesiyor kesiyordu
Bir damla kanı akmıyordu
Gece bulut olmuştu
Başı dönüyordu.