Gece Bulantısı Şiiri - Berke Selman

Yedi yıllık uykusuzluk: geçti son sevme tarihim.
Hassaslığımdan satırlar kusturdu garip talihim.

Maskeli balo gibi bir akşam, liman saçardı gülüşün,
Kaçmıştı habersizce bir gemi, yemeğime hüzün.

Küçük bir lokma aşkı sindiremedim yedi senedir.
Yalnızlığım değer kazanmalıydı istimlak nedir?

Zamanda kayboldum duygu kırıntılarımı yiye yiye.
Kimse bana yakınlaşmıyor bulantım var diye.

Sağlık her şeyin ele başıysa, aşk kovboy ordusu,
Bu işe bulaşan hep suçlanır, kaçırılır uykusu.

Masum geceler bazı kalpler için bir tımarhane;
Nadiren değil her gece kusarım içten, spontane.

Kustuklarım lotus tohumlarıydı çamurda yüzen,
Evlilik sonrası sadece çamur görür şairleri üzen.

Yedi yıllık bulantı: mahsur kalmaktı sakin bir adada;
Gemiler geçiyor, hiçbiri yanaşmıyor fırtınada da.

Ansızın elleri yüreğime değiyor potkalımı sezenin,
Bu birbirini tamamlaması gibiydi rakıyla mezenin.