En çok gecenin koynuna sığınan ben
Nasıl oldu da,
Bu kadar ayrı kaldım, bilmem.
Ama..
Gece beni affetsin
Korktum ondan bir vakit...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Çok sevdiğim bir söz geldi şimdi aklıma.
“Yalnız ölüler dönmez! ”
Dönmüyorsa ölüler,
Öldüğündendir.
Ama ben,
Hala diriyim.
Çok iyi tebrikler
ali niyazi gül keyif alamadı çünki beyni bilinmeyenli denklemelere çalışmıyor sanırım.. neresinin karışık olduğunu yazsa bende keyif almaktan vazgeçerdim.. ali senin için bir şiir yazdım 2x2=4 :))) nasıl ama.. iyi değil mi??
Affetmek büyüklüktendir
Yakışır şanına senin.
Bak gece!
Döndüm işte.
Atıyor kalbim eskisi kadar.
Hatta bir tutam daha fütursuzca.
Yine al beni koynuna.
karışıktı, konu dağılmış geldi keyif alamadım açıkçası...
En çok gecenin koynuna sığınan ben
Nasıl oldu da,
Bu kadar ayrı kaldım, bilmem.
Ama..
Gece beni affetsin
Korktum ondan bir vakit...
gündüzler gibi gecelerde yaşammak içindir.
yüreğine sağlık.
Esenlikler dilerim.
Sevgi ve saygılarımla.
bir tam puanda benden
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta