Gece Bekçisi Şiiri - Mesut Yüksel

Sessizliği yırtar keskin düdüğü;
bir tehlike sireni gibi,
alarm verir kötülere.

Geliyorum, gecenin koynundan,
ayağınızı denk alın der gibi,
ay ışığı gibi süzülen adımlarla
yolları aşar.

Kedi, köpek şaşkın bakar
çöp birikintilerinin üstünden ona.
Gün aydınlanana kadar,
karanlığın damarlarında
dolaşan bir gölge gibi,
sürer kutsal görevi.

İnsanların güven duygusu
üniformaya dönüşür benliğinde;
mahallenin efendisi gibi,
sessiz bir adaletle
hüküm sürer sokaklarda.

Akşamların vakur bekçisi
karışır karanlıklara,
kaybolur ufukta,
belli belirsiz
gizemli bir silüete dönüşene dek…

Ve sabah,
onun sessiz zaferinin
şahitliğini eder;
sisler dağılır,
mahalle uyanır,
ama o hâlâ,
yalnız bir kahramanı gibi,
mühür vurur, puslu gecelere.