Gece Bekçisi Şiiri - Seyfettin Ertürk

Bir anne kucağıdır sığındığım geceler
Tenden canı çekmeyin, benden karanlıkları
Bilmem bana ne oldu, nedir bu bilmeceler?
Hiçbir şey görünmüyor, söndürün ışıkları.

Islak avuçlarımın -nasıl su bir ağaca
Yürürse öyle- gece damarlarına yürür
Bu ölü şehirlerden alır beni mirâca
İçimden tüm gamları dışarıya süpürür.

Geceler vuslat olur gündüzler urgan gibi
Herkes gündüzü bekler, ben geceyi beklerim
Sabahlar sıçrayınca beynime bir kan gibi
Koyu yalnızlığıma mor hüzünler eklerim

1 Haziran 2018
Malatya