Gece Ayazı Şiiri - Ertuğrul Hatipoğlu

en tenha yerine uzanıyorum gecenin
varlık ile yokluk arası ipince bir bağ.
gülümseyipte içime sonsuz dert verenin
peşinden uzanıp atıyorum delik bir ağ.

en uzak yerinden izliyorum yıldızları
yıldızlar ısıtır ancak içimi uzaktan
ayaz ile kol kola oynarken yalnızları
hayaller kurmak mı eşsiz farkı ne tuzaktan

ruhumu tutuyorum cismim donduğu anda
yüklerden uzakta her şeyden hafif bedenim
bir nebze huzur da kalbime konduğu anda
en soğuk haneyi kendine mesken edenim

bakınca dünyaya yalnız beni görür boşluk
gece ayazı ile sarmaş dolaş sokaklarda
beynimde fısıltılar akıl sahnemde loşluk
insan denen meçhul artık benden uzaklarda

beden yoksul zavallı,gece akla hükümdar
gecenin nuru kara gönüllere ışıldar
her yanda sükut her yerde lisanın hükmü dar
yalnız kalbime aklım yalnızlığı fısıldar..

5 aralık 2008