Gece, Ay ve karanlık Şiiri - Gürsel Pal

Gece, Ay ve karanlık bir yanım,
Bir yanım karanlık aydınlığım kadar.
Heceler dökülür tane tane kalemime,
Gece, ay ve karanlıktır
Bir mum ışığı yanmakta
Ve kağıdımı aydınlatmaktadır.
Bir gökyüzüne bakarım gecenin içinden
Ayı izlerim, Ve bir kaç kelime daha dökülür
Sessizce kalemimden.
Gece, ay ve karanlıktır.
Karanlıktır da bir yanımın aydınlığı var ya;
İşte o bir yanımın aydınlığıdır kelimelerime konan.
Şehrin ışıkları vurur gökyüzüne,
Yıldızlar daha canlı parlamazlar,
Gizlenirler sanki bir yerlere.
Olsun varsın derim ve en parlak yıldızı tutarım
Bizim için gecede.
Gece, ay ve karanlık.
Hükmünü sürmekte gündüz kadar
Ama gece bütün çirkinlikleri sanki örtmekte.
Düşünür, düşünür yazarım.
Yazar, yazar düşünürüm gecede.
Gece olmasa, sen olmasan, ben olmasam,
Biz olmasak nasıl yazılır bu kelimeler?
İyiki varsın gece derim bazen,
Sessizliğini yaşarım gecenin
İçimdeki çığlıklara rağmen,
Bastırırım kelimelerle isyanları.
Gece, ay ve karanlıktır.
Masamda bir mum ışığı,
Bir kalem ve bir kağıt vardır.
Ben yazarım, kalem yazar,
Evren o anda susar.
Hiç bir güzelliği koyamam senin yerine,
Güzel olsada
Gece, Ay ve karanlık
Gündüzler kadar.

Melankoli