Gece, Ateş ve Sen Şiiri - Osman Velioğlu

Zaman suratımı büzüp geçerken,
Sen benim türkümde olmayacaksın.
Yağmur kanatlarla göğe uçarken,
Bulut bulut beni yolmayacaksın.

Bakışlar gömüldü yar birbirine
Gecenin sesine leke düşürdü.
Reyhası sarıldı bak ellerine,
Ayın çiğ ışığı günü pişirdi.

Alev çıtırtısı yaşattı seni,
Kavurdun,döküldü etim yerlere,
Bol ışıklı varlık kuşattı beni,
Can verdi gülüşün uçan harlara.

Ah, sisler içinde parlayan yangın
Bir tavus kuşunun kuyruğunda gül.
Mavi damarlardan fışkırır dengin,
Seni de, beni de doğurur bu kül.

Süsle saçlarını dikenleriyle,
Haleler içinde tel tel ateşin.
Aydınlansın senden sekenleriyle,
Gecede hükmü yok ayın,güneşin.

Arama sen beni buğulu camda
Gecenin öteki yüzünde ara.
Ateşten,katıksız,yorgun akşamda,
Kirpikler sürtünür düşer sulara,

Zaman suratımı süzüp geçerken,
Sen benim türkümde olmayacaksın.
Bu yangın yerinde seni içerken,
Akacağım sana, solmayacaksın.