Gece olunca
İçten ve amansız
Sadece zulum sunar,
Bana mutluluk fotoğrafım
Geçmiş günler kadar olamıycaksa ömrüm
Yarına umut neye ben neye
Bir çiçek kadar çabucak ve hemen
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta