Gece Ağladı Şiiri - Vedat Koparan

Antik çağdan kalma
Buzul tarihin labirentlerinde
Bir zaman dilimi idi yaşanan
Gece ağladı ben kanadım
Kirli sakalım titredi, sızladı
Çenem kitlendi buz kestim..

Dünyanın her bir yerinde
Açlık kol geziyordu
Kanatılıyordu bedenler

Posası çıktı insanın
Kentler eğri, büğrü
Kırık, dökük
Plastik yaşam eridi
Sahtelik geceye düştü

Ay parıltılı gecede
Salkım söğüttü
Nehre düşen dalları
Kovamam gözleri yansır

Aşklar darbe yer
O kadar kolay
O kadar basittir
Bir kaç aya bile sığmadan
İki günde biter
Açar sevda çiçeği
Bir başka yerde

Salmıştım mavileri
Ay kızı Süheyla’ya
Beynimde
Gün görmemiş küflü dağarcık
Dilimde küfrü pusatsız
Yüreğim oyuk bir mermer
Şeklini bozan bir ustanın ellerinde
Gün açtı
Ben arkama bile bakmadım

Dünya be hey ucube
Al senin olsun
Bir, bir sinir uçlarımdan
Kopararak kanatarak
Seni benliğimden söküp attım
Yüreğimin yangınlarında
Tüm isyanlarımla
Sakın üstüme gelme
Düşer üzerine kocaman bir kütle

Dağ yangını yanardağ
Yarıklarında kan sızar
Gece ağlar ben kanarım
Her bir yarık buzuldan bir iz

Vedat.K 19.09.2003 (20:11)