Gece Şiiri - İsmet Anik

Hüzünlü, uzun ve yalnız geceler
Gözler yaşlı dil adını heceler.
İzbe köşeleri sırlarla dolu
Sabaha kadar yok çözüm yolu.
Erken başlayıp geç biten geceler
Yığın yığın çözümsüz bilmeceler.
Aklıma sıralanır sorunlarım
Birtürlü yanaşmayan uykularım.

Gençliğime giderim adım, adım
Derimki neden orada kalmadım.
O güzel günleri unutamadım
Her gece, her gece tekrar yaşadım
Sana ellerimle yıldız toplardım
Yıldız yoksa seni yıldız yapardım.
Ta o zamandan yıldızlarımız vardı
Geceleri birbirlerini arardı.
Yaklaştıkça benim yıldızım titrer
Ne hayeller, ne heyacanlı ümitler.
Hani geceleri yaslandığımız
Üstüne adımızı yazdığımız,
Dilek ağacını hatırlarmısın?
Yine orada papatya toplarmısın.
Benim adıma tac yap tak başına
Hatıramızı yaşat tek başına.

Belki yerlerde kalmadı izlerimiz
Gece yine orada yıldızlarımız.
Birbirlerinden uzaklaşmış olsada
Ordalar bizim gibi olmasada.

Ne gece biter, ne hayaller,
Böyle her gece devam eder gider.
Hayaller gelmese korkular gelir
Ellerimle sıktıkça başım erir.
Ben giderim sabah uzaklaşır
Hayeller biter gerçekler yaklaşır.
Yorgun gözler yine yorgun kalacak
Bilmem böyle nasıl akşam olacak.

Korkarak özlediğim gecelere
Gel! cevap ol sırlı bilmecelere
Gel; gecelerim kavuşsun sabaha,
Gel, gelde bende kal gitme birdaha..