Gece Anne hep karanlık
Yok iki adım ötesi
Hiç bir şeyi bilmiyorum
Göremiyorum korkuyorum
Kalbim Anne
Kalbim paramparça
Canım yanıyor
Ve ruhum yorgun, çok yorgunum
Hiç bir şeyi söyleyemiyorum
Nefes almak çok zor bazen
Boğuluyorum
Yalan Anne
İşittiğim her söz,baktığım her yüz yalan
Hep gece, hep karanlık
Yaşadığımı hissedemiyorum
Ağlamak istiyorum, bazen de bağırmak
Ama olmuyor susuyorum
Umudum yok anne
Artık hiçbirşey istemiyorum
Kayboluyorum…
Kayıt Tarihi : 6.3.2015 23:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yonca Dur](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/06/gece-936.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!