Geceme seni anlattım
Sonsuz yalnızlığım kenara çekildi
Sadece geride kalanlar vardı
Üzmek istemezdim
Sustu
Ayrılık acıydı, lakin süpriz değil
Ufacık yalandı oysa ama unutulur gibi değil
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Acının çivisi çakılmış gibi. Belli ki, yaralamış. Kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta