Ey gece, bu lacivert yorganı nicedir tanırım ben,
Çocukken üstünde uyuduğum toprak damdan beri örtersin bu yorganı üstüme,
Yıldız dikişli, ay nakışlı bir çocukluğun masum manzarası saklanır bu yorganda...
El değmemiş düşlerin nehri akardı sen üstümü örttüğünde...
O zamandan beri tanırım seni,
Ben o zamanlar öğrenmişim içimle konuşmayı
Ve o zamanlar dokumaya başlamışım meğer bu kederli şairlik kumaşını...
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta