Gece Şiiri - Betül Altunkaynak

Gece..

Beşerin kemirdiği dünyadan bana arta kalandır; Gece..
Ruhlar çekilirken o vakit,
Belki, kimilerine ruh bahşeder, gece...
Gece seyreyler, hırsından arınan bedeni
Ve dinletir sessizliği,
Tüm gürültülerden azlolmuş bir hâlde...
Gece, ölüm çığlıklarımın aşamadığı bir karanlığa gebe
Lakin, katlini düşünsen gecenin..
Nedir o geceye kıyan?
"Şafak "...
Öyleyse ölümüm; şafak vakti can vermektir geceyle...