Gece Şiiri - Hulusi Kılıç

Dışarıdaki rüzgarın uğultusunu dinliyorum:
Gece gece...ağaçların sarsılışını,
Odamın duvarına çarpışını
Dağlarda yankılaşını.....
Garip, korkunç gürültüsünü dinliyorum.
Arada bir yağmur sesi karışıyor,
Savrulup duvarlara çarpışını duyuyorum.
Dalıp gitmişim, doğanın sesine...
....
Nedendir, sonra camın çarpmasıyla
Toparlanıyorum yerimden birazcık.
Odamın içerisine şöyle bir göz atıyorum,
Mumun zayıf, loş ışığında....
Bir garip!
Duvardaki resimlere dalıyorum bu kez...
Sobanın hafiften yanışını duyumluyorum,
İnsana garip duygular veren çıtırtılarla...
Sonra kendimi düşünüyorum,
Şaşkın şaşkın bakıyorum kendi kendime;
'Neden, nasıl geldim buraya? ' diyorum.
Sonra yalnızlığım geliyor aklıma,
Birilerini düşlemeye çalışıyorum yanımda,
Hiç, öylesine; zevkime, ama seni değil!
Neden sonra senin yüzün geliyor aklıma,
Yüzüm kızarıyor birden, başım eğiliyor...
Düşlerimde bile aldatmak istemiyorum,
Bu gecenin de tadı kaçıyor,
İstemeden uyuyacağım yine....