Gece... Şiiri - Müjgan Kızıleniş

nasıl da doluyorsun içime
kırmızı şarap burukluğunla gece...
bilmezsin sen;
çaldığım hiçbir kapıyı sen gibi açan olmadı
bak deli çanların ıssızlığımda yine.

ne desem bilmem ki senliliğime;
sokak kedilerinin kimsesizliği mi
batık gemilerin sessizliği mi...

seninleyken bambaşkayım ben...
bir bir gelse üzerime
ve daha da beslense
yüreğimin affedişlerinde ihanetler
gülüp geçiyorum...
ipe gönderiyorum intikam diyen sesi
ve diyorum ki
dimdik uyanmalıyım yeni güne

bundan böyle yine yeniden...
senin karanlığında yeniden o aydınlık
paha biçilmez kıpırtısı yaşamın,
birazdan gün ışığı...
gözlerimin önünden geçip gidiyorsun...