Gece Şiiri - Mehmet Cuma Öztürk

GECE

Geceler ki Yüreğime Mum Işığı Yakan,
Geceler ki Kara Gözlerini Bende Destanlaştıran,
Umuttun Yalnızlık Deryasında,
Derdime Dert Ekensin Dert Dergâhında.

Seni Bende Bulurum Hüzünle,
Suretin Sanki Karanlık Gece,
Sensin Şaire Kara Sevdayı Yazdıran,
Sendin Platonu Aşkla Yakan.

Vurulur Kimileri Karanlık Simana,
Sende Bulur Kendinden Bir Parça,
Sen Herkese Kucak Açarsın,
Güzeli, Çirkini Karanlığında Ağırlarsın.

Sen Bir Dost Gibi Derdi, Neşe’yi Dinlersin
Söylenen Senle Kalır Nankör Değilsin,
Yıldız, Ay, Dolunay Bünyende Barınır,
Umutsuz Âşık Senin Koynunda Ağlaşır.

Kimi Korkar, Senden Nefret Eder,
Kimide Kalabalıktan Kaçıp Sana Koşar,
Tatlı Rüzgârınla Tenimi Okşarsın,
Hüzün Bahçemde Koca Bir Çınarsın.

Dem Tutulur Sonsuzluğuna Bakılarak,
Süslenirsin Koynuna Yıldızlar Takarak,
Sen Giderken Koyu Karanlığınla,
Yerin Kalır Sana İnat Aydınlığa.

Mehmet Cuma ÖZTÜRK