Gece Şiiri - Mehtap Bozkurt

Gökteki yıldızlara baktım,
Aralarında beğendiklerimi ayırdım,
Mavisi...Kırmızısı...Sarısı...
Kelepçe vurdum kalbime,
Artık kimseyi sevmeyecektim,
Kimseye delicesine bağlanmayacaktım,
Kelepçe vurdum gözlerime,
Ağlamayacaktım artık,
Arkama bile bakmayacaktım,
Ve kelepçe vurdum
Zihnime,Beynime,Ruhuma...
Kelepçe vurdum hayallerime...
Ve artık kimseyi düşünmeyecek,
Kimseyi hayal etmeyecektim...
Ve yine bu gece,
Bu yıldızların altında...
Beyaz bir sayfa açtım kendime.
Arkama bile bakmadan,
Belki biraz kırık kalbim,
Belki,belki biraz yıkık hayallerim var,
Ama bu gece,
Açtığım beyaz sayfayla,
Vurduğum tüm kelepçeleri,
Kapadığım tüm yolları açacağım,
Ve,ve yine bu gece,kendimi,
Karanlığın sonsuz boşluğuna bırakacağım.
O sonsuz bolukta,
Bir seni arayacağım,
Bir seni...Birde kaybolan beni...
İşte bu gece,bu karanlığı
Ve bu yıldızları şahit yapacağım,
Ya Son Buluşuma...
Yada Hayata Dönüşüme...