Gece Şiiri - Şair Castiel

Bebeğim acı çektiğimi görmüyor musun?
Acım senin kıvancın mı?
Gözlerin gökyüzü iken, yüzün güneş
Başımı yerden kaldırdığımda gördüğüm tek renk siyah.
Yıldızların mekanıydı evren eskiden,
Kimi büyük, kimi küçük
Kiminin ışığı hala yüzümde, kimi çoktan sönmüş
Alabildiğine,sonsuz,uçsuz bucaksız minik tatminkarlıklar
Hepsinin adı farklı, hepsinin gücü ayrı
Ama hepsinin sıfatı aynı
Gecem hiç bitmesin Tanrım, yolum kısmen aydınlık
Hem yol bulmak isteyen kim ki?
Bu mükemmel manzara kafi.
Aman Tanrım o gelen ne, bir göktaşımı, bir güneş?
Ne kadar da parlak, ne kadar da ateş
Mükemmellik de neymiş? Kavram safsatası, sıfatların daniskası.
Günah! Önümde eşşizlik süzülürken ona bakmamak
Gözümü ondan almak mümkün mü, elimde mi?

Hayır,Hayır,olamaz,imkansız,hayır
Gecenin ilelebet esir aldığı adamı,Soğuğun yorganıyla sımsıkı sarılanı
Sıcaklığınla ısıtmadan kaçmak var mı?
Gelip geçici derlerdi,söndün işte
Geriye kalan koca bir krater elimde

O muazzam ışığın kör etti bir kere
Artık yıldızlarda yok
Sadece sonsuz bir gece.