GECE
Karanlıklara büründüm sen yokken, gece oldum
Hiç güneş doğmadı kalbime, sen gittikten sonra
Göremedi gözlerim aydınlığı, sevinci
Kalbim hiç böyle acımadı, sen gittin ya
Aslında, sen hiç gitmedin, sen benimleydin
Kalbim hep seninleydi, ben hiç sensiz olmadım
Ben hiç sensizliği hissetmedim,
Seni yaşıyor, seni düşünüyor, seninleyim
Ama sen bensizdin, yanında değildim inan
Sen ordayken hep benimleydin, her nefes alışımda
Adımlarımda, görmeyen gözlerimde, karanlıkta, sen vardın
Düşmüşken karanlık çukurlara, kurtarıcı sen
Elimi uzatsam tutar mısın? Karanlıklardan alır mısın?
Bakar mısın? Gözlerime öyle için için
Aydınlığım olur musun?
Hiç batmayacak gibi,
Gecemde gündüzüm olur musun?
Sevmeyi biliyorum ama aşkı sen öğrettin.
Nasıl sancılar kelimelere dönüşür, sen öğrettin.
Acılarla nasıl dost olunur, eller nasıl tutmaz olur.
Sen öğrettin, ateşle beraber yanmayı, kor olmayı
Düşünmez olur durur bu beden,
Seni sensiz yaşarken çıkmaz sokaklarda
Meçhul olur bu deli, hep arar
Kapı kapı sorar, olmaz bulamaz seni, kalbine akar
Orada görür gözlerini sonra el açar Huda’ya
Sensiz bir gecede olmasın artık…
Kayıt Tarihi : 7.8.2009 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aklınıza düştü mü hiç,
gecenin bir yarısı..? ...!
sızladı mı burnunuzun direği..?
ve tüttü mü buram buram...? ..!
ıslandı mı yastığınız;
göz yaşınızdan.....
dinledi mi yıldızlar,
iç çekişlerinizi...?
……………………..
olmuştur.. kim bilir..?
kim bilebilir..?
…………………….
ama gece;
bel bağladığınız gece;
ağladı mı sizinle..?
ve.. soyunup geceliğini,
örttü mü üstünüze..? ..!
Bakar mısın? Gözlerime öyle için için
Aydınlığım olur musun?
Hiç batmayacak gibi,
Gecemde gündüzüm olur musun?
Gece..hüzün..aşk..hayal..herşey gecenin gizeminde gizlidir ..mükemmel bir şiir okudum..tebrikler.
TÜM YORUMLAR (27)