Gece Şiiri - Arif Topcu

Gecelerdir zamanın en mahsun çocuğu
Ne gündüz anlar, ne de vakt-i kuşluk onu

Gecedir elvanın bütün hepsine sahip
Kendi dünyasında sessiz, zavallı ve garip

İsnat edilen kötülükler onda değildir aslında
Kullanırlar onu iftira atarlar ona

Gecedir güneşe haram olan gündüze gebe
Dinlenir o sükutta dile gelmeyen binlerce hece

Yüzler, akisler, nesneler ve renkler kaybolur bir bir
Ey yorgun ceset huzur için gecenin koynuna gir

Bir utangaç edasıyla çeker kara peçesini
Emredilmiştir, biçaredir yıkamaz seciyesini

Geceler sessizliğin mekanıdır vakt-i saadettir
Evratlar yükselir karanlıkta vakt-i ibadettir

Ulvisin ey hüzünlü vakit yerin ulviyettir
Nurun aydan sedan ateş böceğindendir