Gecenin en kuytu karanlığına oturmuş gökyüzüne bakıyorum
Aynı şehrin, aynı siyahında, ayrı kaldığım seni düşlüyorum.
Yıldızları kıskanıyorum,
Öylece yukarıdan güzel yüzünü aydınlatıp seni izleyen,
Ay’ı kıskanıyorum…
Yaradan’ın büyüklüğünü zikrediyorlar sana her göz kırpışlarında.
Ben ise yalnız karanlığına bakabiliyorum
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta