Gecenin en kuytu karanlığına oturmuş gökyüzüne bakıyorum
Aynı şehrin, aynı siyahında, ayrı kaldığım seni düşlüyorum.
Yıldızları kıskanıyorum,
Öylece yukarıdan güzel yüzünü aydınlatıp seni izleyen,
Ay’ı kıskanıyorum…
Yaradan’ın büyüklüğünü zikrediyorlar sana her göz kırpışlarında.
Ben ise yalnız karanlığına bakabiliyorum
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta