Güneş batmaya yüz tuttuğu an
Kimsesizlik çöker üzerime
Ve sonra karanlıklar kaplar her yanı
Geceler, geceler getirir bana yalnızlığı
Tek başımalık üşütür yüreğimi
Bir gece vakti kayan yıldızlar gibi
Yağmurlar akar gözlerimden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta