Güneş batmaya yüz tuttuğu an
Kimsesizlik çöker üzerime
Ve sonra karanlıklar kaplar her yanı
Geceler, geceler getirir bana yalnızlığı
Tek başımalık üşütür yüreğimi
Bir gece vakti kayan yıldızlar gibi
Yağmurlar akar gözlerimden
Sorarım kendime neden diye, neden
Şarkılarda ararım teselliyi
Türküler avutamaz beni, şiirler avutamaz
Mısralar anlatmaya yetmez ki kimsesizliği
Sonsuz bir boşlukta kaybolup giderim
Ne elimden tutan olur
Ne de beni anlayan biri…
01.05.2006
Mahmut KaraoğlanKayıt Tarihi : 21.7.2007 17:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Karaoğlan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/21/gece-397.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!