Gece Şiiri - Songül Atiş

Gece hayat bir başkadır İstanbul’da
Sokak lambalarının loş ışıkları,
Yürüdükçe büyüyen gölgeler
Ve kuru gürültüde çıkan ayak sesleri,,
İçimi sensizlik, yokluk kaplar birden
Sarar bedenimi dört bir yandan
Ay ışığı denizde suretini yansıtır bana
Baktıkça seni görürüm
Derin ve buğulu bakışın yine yakar yüreğimi
Düşer yanağımdan damlalar
Hatırladıkça seni içim ürperir
Sorarım kendime her zaman..
Geç mi kalmıştık birbirimiz için?
Yada ulaşamamış mıydık birbirimize çok yakınken
Tutamamış mıydık ellerimizi sıkıca,
Neydi bedenimden seni söküp alan?
Neydi hasretinle beni yakıp yıkan?
Hayatımın en güzel günlerinde beni sensiz bırakan..
Yokluğun sinsice dolaşırken bedenimde
Neydi benimle sessiz kalan…