Gece Şiiri - Furkan Durusu

Ucu sana çıkan bir sokakta yürüyorum
Farklı renk kilit taşlarına basmamak adına
Kırmızı taşlara basa basa yürürken
Adını zikrediyorum
Hava kararmış
Ufukta saçlarının güneşteki kızıllığı var
Ağaç köklerinin kahvesi gözlerini anımsatıyor
Ay ışığı tenin kadar parlak
Ağaç dallarının sayesi
Saçlarını getiriyor gözümün önüne
Sokak lambalarından, kapıyı açıp beni görünce
Gözlerinden yayılan şefkat ışığı dağılıyor
Yürüyorum emin adımlarla
Varacağım yer yanın
Evim...
Sonra sokağın ıssızlığını bölen bir
Kapı açılma sesi geliyor
Holde açık olan lambadan mı yoksa
Senden mi geldiğini anlamadığım bir
Işık süzülüyor kapı aralığından
Bir lambadan çıkamıyacak kadar
Huzurlu bir ışık hüzmesi bu
Karşılanıyorum kapı eşiğinde
Dudağımda bir çift kor dudak hissediyorum
Elimdekileri mutfağın kapısına doğru fırlatıp
Kucaklayıp alıyorum seni içeri
Kapının kapanma sesiyle birlikte
Dayıyorum cesur bedenini kapının arkasına
Öpüyorum susuzluğumu alırcasına
Boynuna doğru inerken dudaklarım
Açlığımı da yatıştırıyor teninin tazeliği
Ellerin boynuma dolanınca
Bir solucanın toprağa daldığı gibi
Sarmaşık kökleri gibi ellerimiz kollarımız
Sarmalanıyor birbirine
Kulağıma bana yemek yaparken dinlediğin
Müziğin tınısı takılıyor
Ellerini tutup çeviriyorum bir tur seni
Kulağıma takılan tınıyla birlikte
Turunu tamamlayıpta sırtın dönük yaslanınca
Yorgun bedenime, saçlarının kokusu büyülüyor
Senin kokundan başka koku bilmeyen burnumu
Sarılınca sana kalmıyor derdim tasam
Gülüşün yetim başı okşuyor her seferinde
Güzelliğinin verdiği baş döndürücü etki
Sarılmayı bıraksam şüphesiz sevişeceğiz
Lakin ayrılmıyor kollarım bedeninden
Her zaman olduğu gibi
Can vermek istiyorum kollarında
Son nefesimi boynuna vermek...