Gece Şiiri - İdris Bilkay

Yine gece;
Yine yolculuk meçhule.
sessizce tırmalar yolları
paslı tren rayları.
karanlık biner ensesine gölgelerin.
yıldızlar raksa durur penceresinde trenin.
Ağaçlar yol üstünde sırıtır dimdik.
Kaskatı olur söylenen nağmeler.
Sanki kabre doğru akar tren.
O akar, gözlerim yanar.
Mehtap solar zamanla,
Titreyerek boşalır sessizliğe
ağızlardan garip biri alaturka musiki.
Makber gibi içli ve derin olur an.
Aşk solarken kalplerde şekspir çıldırır;
Hamlet yeniden bakar aynaya.
Işıklar vurur uyuyan kayalara
Yer yüzü ansızın boğulur
Kısa bir sonsuzluk anı patlar
Gökyüzünden akan bir yıldıza doğru.
Yavaşça göğe açılır avuçlar.
O an bir yıldırım düşer semadan
Her arzu son bulur;
Çünkü vakit gecedir,
Ve yolculuk meçhule...