Gece Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Buğulu camlara aksetmiş,titreyen ay ışığı,
Fırtınalı havada gezen,silik gölgeler misali.
Karanlık kefenle sarılmış yaşlı dünya aşığı,
Canlılar ölmüş,nefesler de tükenmiş sanki.

Ağlayan gönülde,gündüze fenerdir geceler.
Sessiz limanda sabırla,hep o sabahı bekler.
Issız vadilerde sallanan arzuların gölgesidir.
Geceler,mevsimlerin ağlayan son nefesidir.

Gündüzü arayan,yorgun beyinde ki uykuda,
Bir buluta gizlenmiş gibidir,karanlıki geceler.
Rüyalarımın aynası,uykumun tozlu raflarında,
Hasret pınarlarından akan, arzularımı içerler.

Zindanımın kara duvarında,ağlarken geceler,
Ayda doğan güneşte,bakarken görür gözler,
Kirpiklerimden sarkan buzlu akşamlarımda,
Üşüyünce örttüğüm renkli yorgandır,geceler.