Zorlamasıyla dinlediğim şiirlerin,
Duyduğum hüzünlü ezgilerin
Bende uçuyorum işte en sonunda.
Kuşlar, ağaçlar: bende artık
Yükseklerdeyim sizler gibi.
Yatağında uyuyan küçük çocuk,
Gördüğün rüyalardan daha hızlıyım.
Yetişemezsin bana.
Sevdiğim kız,
Ben bu kadar yüksekteyken
Aşkın bile ulaşamaz bana
Ağlatamaz beni,
Gömemez geceye
Ve ben inadına senin,
Güneşi yakalamk için
Daha da yükselip, daha da hızlanıp,
Daha da hislenip, daha da sevip,
Tutacağım güneşi, yalnızca bir hüzmesini bile olsa.
Sevdiğim kız.
Sevemezsin beni bu kadar yüksekteyken
Anlayamazsın beni, ben inmedikçe aşağılara.
Kayıt Tarihi : 7.8.2001 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ferit Coşan](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/08/07/gece-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!